"Miłosne rozterki" Rozdział 6.

      "Tak strasznie za wami tęsknię" - pomyślałam pakując swoje rzeczy na nockę u Emmy. Oczywiście chodzi mi o chłopaków, z którymi  ostatnio nie najlepiej mi się układa. Przypominam sobie wszystkie wspólnie spędzone wieczory i radosne popołudnia i nagle czuję strach, że to może już nigdy nie wrócić. Każdy dzień spędzony bez Toma i Alexa to dzień stracony, coraz częściej mam wrażenie, że jestem od nich uzależniona. W końcu odsuwam na bok wspomnienia ponieważ przypomina mi się wysłany przez Toma sms, na którego wciąż nie odpowiedziałam. Siadam na brzegu łóżka i chwytam telefon zmuszając się do napisania krótkiej wiadomości.

"Myślę, że musimy szczerze porozmawiać, 

ale jest jeszcze za wcześnie. 

Daj mi czas na przemyślenia."

     Kiedy do pokoju wchodzi Jenna, na wyświetlaczu mojej komórki pojawia się komunikat "wysłano". Mam tylko nadzieję, że mój przyjaciel nie będzie naciskał i cierpliwie zaczeka aż sama się do niego odezwę.

- Gotowa na "Emma's spa"? - zachichotała kuzynka i wykrzywiła usta w szerokim uśmiechu. - Wyjdziesz od niej kilka lat młodsza, kiedy nałoży ci na twarz śmierdzącą papkę. 

 - Może nie będzie tak źle, a lekka odnowa mi się przyda! - odpowiedziałam jej z rozbawieniem. 

Kilka minut później byłyśmy już w drodze do willi państwa Jonesów, która znajdowała się 10 minut drogi na pieszo od mojego skromnego piętrowego domu. Kiedy stanęłyśmy na kamiennym parkingu pomiędzy dwoma drogimi autami rodziców Emmy, Jenna  powiedziała cicho:

- Nadal nie wierzę, że nas do siebie zaprosiła. Przecież my to zupełnie inna liga!- jej oczy rozbłysły z rozmarzenia na widok idealnie wypielęgnowanego ogrodu. 

- Może nie każdy bogacz to snob. Może Emma się zmieniła i chce odbudować nasze relacje, które były raczej zerowe w ostatnim czasie albo.... albo czegoś od nas chce...- dodałam intensywnie się nad tym zastanawiając. 

- Dobra, chodźmy!- Jenna pociągnęła mnie za rękaw bluzki, po czym z beztroską rzuciła przez ramię: - Nie ważne dlaczego tutaj dziś jesteśmy! Chcę poczuć się choć raz jak elita!

Chwilę później znalazłyśmy się przed drzwiami wejściowymi i nieśmiało zapukałyśmy metalową rączką. Naszym oczom ukazała się dojrzała, ale piękna kobieta ubrana w biały, szykowny kostium. 

- Dzień dobry pani Jones. - powiedziałyśmy chórem. Oczy mojej kuzynki przybrały ze zdziwienia gigantycznych rozmiarów, więc pokusiłam się o delikatne szturchnięcie jej w plecy. 

- Dzień dobry dziewczyny. Ty to zapewne Emily, prawda?- kiedy usłyszałam moje imię od razu pokiwałam potwierdzająco głową. - A ty to....

- Jenna. Ma pani prawo mnie nie kojarzyć ponieważ chodzę z Emmą do jednej klasy niecały rok.- powiedziała śmiało moja kuzynka i uśmiechnęła się z życzliwością. 

- W takim razie bardzo mi miło cię poznać Jenno. A teraz chodźcie już na górę bo wszystkie wasze koleżanki już czekają. - Pani Jones zatrzasnęła za nami drzwi i zaprowadziła do pokoju swojej córki. 

- Bawcie się dobrze. - powiedziała, po czym zniknęła w jednym z licznych gabinetów. Koleżanki przywitały nas ciepło i od razu wręczyły nam wszystkie przybory potrzebne do naszego babskiego wieczoru. Ze zdziwieniem patrzyłam na nowiusieńki różowy szlafrok, saszetkę maseczki oczyszczającej, tubkę balsamu do ciała i żelowy okład na oczy. Dobrze wiedziałam, że Emma wydała sporo pieniędzy aby sprawić każdej z osobna swój własny zestaw piękności, więc postanowiłam świetnie się dziś bawić i okazać wdzięczność gospodyni. 
- No to co? Zaczynamy?- powiedziała Emma z uśmiechem.- Zapraszam was do łazienki! 
I po chwili cała nasza ósemka znajdowała się w ogromnym pokoju kąpielowym nakładając sobie na twarz upiększającą maskę i przebierając się w piżamę. 
- Ale odjazd!- szepnęła do mnie Jenna, jednocześnie robiąc nam zdjęcie. Gdy wszystkie skończyłyśmy swoje zabiegi pielęgnacyjne, Emma ponownie zaprowadziła nas do swojego pokoju gdzie były już porozkładane kolorowe śpiwory i niezdrowe przekąski.
- Film obejrzymy później, a teraz zagramy może w... szczerość! - rzekła z entuzjazmem organizatorka imprezy, otwierając białe wino. Wizja zwierzania się z sekretów osobom  wcale nie będącym moimi najlepszymi przyjaciółmi wzbudziła we mnie lęk. Nie chciałam być niemiła i sprzeciwić się dziewczynom, ale obawiałam się pytań , na które chcą znać odpowiedź.
- Zaczynam!- wyrwała się Lisa, na co dzień bardzo próżna i arogancka znajoma. - Pytanie do Meg... Zdradź imię chłopaka, przez którego nie możesz zmrużyć ostatnio oka! 
Odetchnęłam z ulgą, że ominęło mnie to pytanie. 
- Arthur. - powiedziała nieśmiało Meg, po czym schowała twarz w dłoniach. Wszystkie dziewczyny roześmiały się głośno i kręciły głowami z niedowierzaniem. 
- Arthur?! Ten piegowaty rudzielec? Hahah... - zaczęła Emma, ale rozbawienie nie dało jej dokończyć myśli. Poczułam niepokój gdy jej wzrok skierował się na mnie. 
- Sądzisz Emily, że można kochać dwie osoby na raz?- zapytała patrząc na mnie podejrzliwie, ale z nieznikającym uśmiechem. Nagle zrobiło mi się gorąco bo tak naprawdę nie znałam odpowiedzi na to pytanie. Mimowolnie oczami wyobraźni zobaczyłam Toma i Alexa. 
- Nie wiem...- zaczęłam, i spojrzałam na Jennę, która wyraźnie oczekiwała mojej odpowiedzi. - Chyba wszystko jest możliwe... 
Emma pokiwała głową po czym zadała pytanie swojej przyjaciółce Alice. Nie ukrywałam, że odpowiedź bardzo mnie interesowała i słuchałam jej z wyraźnym zaciekawieniem. 
- Po czym rozpoznać, że się kogoś kocha? 
- Jeżeli każda chwila spędzona z tą osobą sprawia ci radość, jeżeli na jej widok czujesz motyle w brzuchu... jeśli tęsknisz gdy dłuższy czas jej nie widzisz.... to jest właśnie miłość. - powiedziała z pełną powagą Alice. 
Przez jakiś czas kalkulowałam w głowie jej słowa i zdałam sobie sprawę, że wszystko co powiedziała tyczyło się Toma. Nagle poczułam, że znalazłam odpowiedź, której szukałam i kamień spadł mi z serca. Z uśmiechem sięgnęłam po telefon i wystukałam wiadomość:

Do Toma:

Jutro, u mnie w domu godz. 16 00! 

Tradycyjnie zapraszam do komentowania! :)

 Ps. Dedykacja dla wiernej czytelniczki Kasi M.! :P